Seam Reap l เค้าไปทำอะไรกันที่เสียมเรียบ

เมื่อปลายปีที่ผ่านมา มามิได้มีโอกาสได้กลับไปที่เสียมเรียบอีกเป็นครั้งที่สอง คราวนี้กะไปแบบชิวๆ เดินเล่น ดื่มกาแฟ ดูผู้คนเดินไปเดินมาในตัวเมือง มันก็เป็นอะไรที่ผ่อนคลายได้ดีเลยนะ ที่เสียมเรียบจริงๆ เป็นเมืองที่ค่อนข้างแตกต่างกันในสองขั้ว มีทั้งร้านรวงที่มีความทันสมัย มีกลิ่นอายความเป็นฝรั่ง แล้วก็มีป้าคนพื้นเมืองเข็นรถเข็นเก่าๆ ขายหอยตากแห้ง ซึ่งมามิว่ามันดู contrast กันมาก 55555

ทริปนี้มามิไม่ขอพูดถึงนครวัด นะคะ มามิจะเน้นไปที่ในเมืองมากกว่า ซึ่งที่นี่เบียร์คราฟถูกมากๆ ราคาอยู่ที่ 0.50$ เท่านั้น หรือประมาณแก้วละ 10 กว่าบาทไทย ถูกมากกกกกกก เราสามารถนิ่งจิบเบียร์ดูผู้คนผ่านไป ผ่านมาได้สบายๆ โดยไม่ต้องคำนึงถึงราคาเลยค่ะ #ดีงามไปสามโลก

อีกสิ่งหนึ่งที่มามิได้ไปลองมา นั่นก็คือ หมูกระทะย่านผับสตรีท! ใครที่เคยไป คงจะคุ้นตากับภาพร้านหมูกระทะที่ตั้งเรียงรายอยู่ในถนนที่เต็มไปด้วยแสงสีของเมืองเสียมเรียบ ซึ่งหน้าตาดูหน้ารับประทานมาก มามิเลยตัดสินใจเข้าไปลองทานดู แต่ก็รู้สึกผิดหวังกลับมา 5555

จริงๆ ที่ร้านเค้ามีเนื้อสัตว์ให้เราเลือกเยอะมากเลยค่ะ ทั้งเนื้อจระเข้ เนื้อนกกระจอกเทศ เนื้อกวาง เนื้อแกะ และอื่นๆ อีกหลายอย่าง แต่เห็นเมนูแล้ว มามิกระพริบตาสองทีแล้วบอกพนักงานว่า Can I order just pork, chicken and beef ? 555555 บางอย่างเราก็ไม่กล้ากินอะ จิงมั้ย...

สิ่งที่มามิชอบอีกอย่างนึงที่นี่ก็คือ ความหลุดโลกของเหล่านักท่องเที่ยวต่างชาติที่บทจะสนุกก็สนุกสุดเหวี่ยงเลยจริงๆ โดยที่นี่เค้าจะมีรถเครื่องเดิมหรือเรียกว่า Drink truck ได้มั้ย พอตกดึกก็จะมาจอดเรียงรายเต็มตามซอกซอยแถวผับสตรีท สีสันของรถพวกนี้คือจะแข่งกันเปิดเพลง โชว์เครื่องเสียงที่ตกแต่งมาอย่างดีแล้ว ต่างก็อยากให้ร้านของตนดังที่สุด จริงๆ มันก็สนุกดีนะ แต่มามิไม่รู้จะฟังเพลงของรถคันไหนเลย เพราะเสียงมันตีกันไปหมด 555

คืนนั้นหลังจากหาร้านนั่งดื่ม จนพอใจแล้ว ก็เดินกลับโรงแรมค่ะ ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีอีกวันหนึ่งที่น่าจดจำ ไว้วันหลังมีโอกาส ก็คิดว่าจะกลับไปใหม่ เพราะหลงสเน่ห์แสงสีของเมืองเสียมเรียบเข้าแล้วสิ : )